هوسهای ما تاکنون عوالم بسیاری را در نوردیده اند؛

و هرگز سیراب نشده اند.

و تمامی طبیعت در تشویش به سر می برد،

میان عطش آسایش وعطش کامخواهی.

از در ماندگی فریاد کشیده ایم

در خانه های تهی.

بر فرازبرجهایی رفته ایم

که از آنجا جز شب چیزی دیده نمی شد.

پرستو بوده ایم ودر نوردیده ایم،

 ماده سگ بوده ایم واز درد زوزه کشیده ایم

در طول ساحلهای خشکیده؛

ملخ بوده ایم و برای قوت خویش،

ناگزیر همه چیز را ویران کرده ایم.

جلبک بوده ایم و توفان ما را

 به این سو آن سو افکنده است؛

دانه های برف بوده ایم

 و به دست باد چرخیده ایم.

 

نوشته شده در پنج شنبه 90/2/22ساعت 3:14 عصر توسط نفس نظرات ( ) | |